وقتی گفتی دوست دارم خواستم که پرواز بکنم 

   اما انگار حالا باید غصه رو آغاز بکنم 

میرم کنار عکست و میگم چه بی وفا شدی 

عکسی ازت من ندارم رفتی ازم جدا شدی 

دیونه بازی هام داره یواش یواش گل میکنه 

اشکای دونه دونه هم گونه هامو پر میکنه 

میای تو خاطراتمو بازم میگی دوست دارم 

اینا همش توهّمِه من دیگه باور ندارم 

گفتم که دیوونت میشم دیدی که دیوونت شدم 

تو اومدیو رفتیو خراب و بی خونت شدم 

عقلم میگه بسه دیگه هر چی بوده تموم شده 

قلبم میگه مگه میشه احساس من حروم شده 

انگار که حرف عقلمو باید که باور بکنم 

آخ ، قلبمو چی کار کنم باید که پرپر بکنم؟ 

عشقای این زمونه هم آره داره عوض میشه 

قلبها به جای عشق پاک داره پر از هوس میشه 

دلم میخواد داد بزنم بگم خدا دوست دارم 

اما تو کاری کردی که خدا رو باور ندارم 

انگار باید یواش یواش غصه هامو جمع بکنم 

برم از این دنیای پست یک نفرو کم بکنم 

اما انگار نمیتونم یکی میگه خیلی بدی 

آخه چرا از اولش تو پیش من نیومدی؟ 

صدای کی بود و چی بود منم هنوز نفهمیدم 

اما هنوز زنده ام و به ریش غمهام خندیدم